به گزارش معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهراء(س) گرگان میزگرد علمی پژوهشی با عنوان «نقش شیخ مفید در تنقیح مبانی فکری تشیع در تاریخ»1400/9/13 برگزار گردید. در ابتدا خانم لیلا نوری عضو انجمن پژوهشی مدرسه به بیان خصوصیات اخلاقی شیخ مفید پرداخته و گفت: شیخ مفید اهل صدقه بسیار، فروتن، متواضع، ساده زیست بوده و به دلیل صفت ساده زیستی ،معروف به شیخ مشایخ صوفیه بودند.از آنجایی که ایشان از نوابغ و نوادر جهان بوده و دانش سرشاری داشتند روز نهم آذر به روز گرامیداشت شیخ مفید نامگذاری شد.
وی در ادامه بیان کرد: لقب معروف شیخ مفید به دلیل مناظره ای بود که با علی بن عیسی رمانی دانشمند معروف معتزلی داشتند که در این مناظره توانستند استدلال های طرف مقابل را باطل کنند و همین دانشمند معتزلی به او لقب شیخ مفید را دادند.
وی در ادامه به بیان کلام علامه حلی در مورد ایشان پرداخته و گفت: شیخ مفید از بزرگترین مشایخ شیعه بلکه رئیس و استاد آنها بود و دانشمندانی که بعد از ایشان آمدند از دانش او استفاده کردند و فقه و کلام و حدیث او هم مشهور تر از آن است که به وصف آید. با توجه به کلام علما از نظر تالیف هم نخستین کسی است که به مقوله ولایت مطلقه فقیه پرداختند.
عضو انجمن پژوهشی سطح سه در پایان با اشاره به نامه مشهور امام زمان(عج) به شیخ، جایگاه ویژه ایشان را نزد امام زمان(عج) بیان کرده و گفت: در دو خط اول نامه، امام(عج) ایشان را به دوست باایمان و برادر خود خطاب می کند و عجیب تر از آن دو خط بعدی است که امام(عج) بخاطر نعمت وجود این عالم بزرگوار، خدا را شکر می کند و به ایشان افتخار می کند.
در ادامه خانم نقی زاده طلبه سطح سه رشته کلام اسلامی به بعد علمی شیخ مفید و تأثیر ایشان بر فقه شیعه اشاره کرده و گفت: شیخ مفید از علمای برزگ زمان خود و دانشمند پرتألیف بودند و بیش از 200 جلد کتاب در زمینه فقهی و کلامی داشتند.
ایشان در ادامه کتاب المقنعه، الفرائض الشریعه، احکام النسا، الکلام فی دلائل القرآن، وجوه اعجاز القرآن، الفصاح، الیضاح و.. را از جمله کتابهای فقهی و کتاب النکت فی مقدمات الاصول، تصحیح الاعتقادات، اوائل المقالات فی المذاهب و المختارات، فصول المختاره، الافصاح فی الامه و… را از جمله کتابهای کلامی شیخ مفید نام برده و این کتب را از جمله کتابها و منابع بسیار مهم شیعه و سنی نام برد.
خانم نقی زاده در ادامه به گرایشات متكلمان و فقهای شيعی به آراء کلامی و فقهی اهل سنت پرداخته و گفت: یکی از این گروه ها ، متکلمان اعتزالگرا بودند. اين جريان فكری تلاش خود را صرف جمع بين عقل و دين كردند و عقل را بهترين شاهد مباحث اعتقادیشان می دانستند.
در مورد معتزله دو تصور مخالفِ واقع در بین شیعیان وجود دارد یکی آنکه معتزله در مقابل اشاعره قلمداد شده است. حال اينكه نقطه مقابل آن ها اهل حدیث و حنابله هستند ودوم ، شیعه معتزله را جريانی وابسته به اهل سنت می داند حال اينكه ما جريانهايی را در شيعه می بينيم كه تمایلاتی اعتزالی دارند.
ایشان در ادامه از فقهای سنی گرا به عنوان گروههای سنی دیگری که در زمان شیخ مفید بودند نام برده و ابن جنيد و ابن ابی عقيل را از جمله آنان دانست و گفت: شيخ مفيد در نقد ابن جنيد وی را متهم به عمل به ظن و قياس و خلط بين منقول از ائمه و رای خويش كرده است اینها ویژگی هایی بودند که وی را به اهل سنت نزدیک و از امامیه دور می کرد.
نقی زاده دو اشکال عمده شيخ مفيد بر اصحاب حديث را مستندات روايی و ظاهرگرايی اصحاب حديث دانسته و گفت: شیخ مفید با ایجاد راه میانه در دو دیدگاه عقل گریز و نقل گریز، نظریه عدم حجیت اخبار آحاد را پی ریزی کرده و دو هدف عمده تصفیه متون روایی و عقاید فاسد کلامی را انجام دادند و هم چنین ایشان با پذیرش خبر واحد، موجب پذیرش احراز شرط عدالت راوی شدند و این عمل موجب شد بسیاری از روایاتی که به دلیل ضعف سندی، کنار گذاشته شده بودند محفوظ بمانند، همچنین بحث تواتر و محفوف به قرائن بودن را شیخ مفید ارائه دادند.
ایشان استناد به شهرت و اجماع و استفاده از دلایل عقلی ، مرجحات متعارضین یا برتری دهنده های روایات را از جمله آراء ابتکاری شیخ مفید نام بردند.
آخرین نظرات