به گزارش معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان « زهرامهاجر » در نشست علمی پژوهشی که با حضور طلاب با عنوان ،حکم حریم خصوصی مسکن و اشراف بصری در فقه امامیه برگزار شد تصریح کرد :
انسان موجودی است که از یک سو استقلال و آزادی فردی دارد و از سوی دیگر به اعتبار آنکه در اجتماع و در ارتباط با دیگران زندگی می کند موجودی اجتماعی است ونیاز به زندگی جمعی داردولی درعین حال علاقه شدید انسان به استقلال فردی باعث به وجود آمدن حقی به نام حریم خصوصی شده است.وی افزود:حریم خصوصی قلمروی از زندگی هر شخص است که آن شخص عرفا یا با اعلان قبلی در چهارچوب قانون انتظار دارد تا دیگران بدون رضایت وی به آن وارد نشوند یا بر آن نگاه یا نظارت نکنند و یا به اطلاعات راجع به آن دسترسی نداشته یا در آن قلمرو وی را مورد تعرض قرار ندهند. جسم، البسه و اشیاء همراه افراد، اماکن خصوصی و منازل، محلهای کار، اطلاعات شخصی و ارتباطات خصوصی با دیگران حریم خصوصی محسوب میشوند.
دانش آموخته این مدرسه دربیان مبنای حریم خصوصی به این موارد اشاره کرد: 1-حمایت حریم خصوصی
ازاستقلال ،آزادی واستقلال فردی2- حمایت حریم خصوصی ازآ برو و حیثیت افراد 3- نیاز فطری انسان به حریم خصوصی «زهرامهاجر »گفت: محل زندگی انسان از جهت ویژگی های مکانی و نوع ساخت آن تابع فرهنگ موشرایط آب وهوایی مردم درمناطق مختلف می باشد. همچنین آموزه های دینی نیز در نوع ساخت مسکن در میان مسلمانان تأثیر مستقیم دارد واین تاثیر به وضوح در آموزه های دین اسلام یافت می شود به گونه ای که آیات و روایاتی وجود دارند که میتوان با استناد به آنها ویژگی های مسکنی که از جنبه دینی مطلوب ومورد قبول می باشد را استخراج کرد.
وی در ادامه سکون و آرامش ، استحکام و مقاوم بودن ساختمان، وسیع بودن،معماری اسلامی، عدم اشراف بر منزل را از ویژگیهای مسکن مطلوب دانست.
برای مثال معماری اسلامی منازلی که در گذشته با سبک و سیاق سنتی ساخته شده اند دارای جنبه های ارزشمند فراوانی بود از جمله خانهها دارای حیاط بود و در آن درختکاری و سبزی کاری می شد، منازل بر یکدیگر مشرف نبود و زمینه همسایه آزاری کمتر بود، دستشویی در حیاط آن هم در منتهی الیه آن و نزدیک درب خروجی واقع بود تا فضای خانه را متعفن نکند برخلاف خانه های امروزی که همه باید به اجبار در همه چیز شریک باشند.
دانش آموخته این مدرسه یادآورشد:درباب حریم خصوصی مسکن در آیات وروایات حدود وثغوری مشخص شده است به گونه ای که ازطرفی بایدحریم املاک ومساکن رعایت شود وازطرفی دیگر زندگی خصوصی شهروندان واسرار آن هامحفوظ بماند که ازجمله آنان : ممنوعیت استراق سمع و بصر ،ممنوعیت تجسس، ورود به منزل از درب آن و کسب اجازه، در روایات تأکید شده است که ورود به منازل باید با اجازه باشد و بدون اجازه وارد شدن نقض حریم خصوصی مسکن است و به طور قطع کسی دوست ندارد که دیگران بدون اجازه وارد حریم خصوصی مسکن آنان شود و از اسرار نهان آنها که معمولا تمایل به پنهان کردن آن دارند آگاه شود حتی در برخی از روایات وارد شده است که اگر در اثر ورود غیرمجاز بدون اجازه آسیبی به شخص وارد شود صاحبخانه ضامن نخواهد بود..
خانم زهرا مهاجردرپایان یادآورشد: فقهای دین نظرشان این است که نفس آپارتمان سازی از دیدگاه آنان غیر مجاز نمی باشد و اکثر فقها جایز دانستند که افراد در املاک شخصی شان چند طبقه ساختمان داشته باشند و حتی برای ساختمان خود پنجره هایی تعبیه کنند که مشرف به ملک غیر باشد. فقها میان اشراف وجستجو کردن درملک غیر، تفاوت حکمی قائل شدهاند و بیان کردهاند که جستجو کردن درملک غیر، از نظر فقهی حرام می باشد.
آخرین نظرات